Bp Jan Szarek urodził się 13 lutego 1936 w Bielsku. Studiował teologię na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej, którą ukończył w 1960. Został ordynowany na duchownego przez bpa Andrzeja Wantułę 25 września 1960 w Kościele Zbawiciela w Bielsku-Białej.
Następnie został wikariuszem parafii w Nawiadach, w latach 1962–1970 pracował na parafii w Giżycku, a później w latach 1970–1975 jako wikariusz diecezjalny w Bielsku-Białej, gdzie w 1975 został wybrany na drugiego proboszcza. W 1979 powierzono mu funkcję Konseniora diecezji cieszyńskiej, a w 1980 został wybrany Seniorem (zwierzchnikiem) Diecezji.
6 stycznia 1991 Synod Kościoła wybrał go zwierchnikiem Kościoła ewangelickiego w Polsce. 3 maja 1991 w kościele św. Trójcy w Warszawie został konsekrowany na biskupa Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce; zastąpił na tym urzędzie bpa Janusza Narzyńskiego.
W 1993 został wybrany na prezesa Polskiej Rady Ekumenicznej na pięcioletnią kadencję. W 1996 wybrano go ponownie na to stanowisko. Trzykrotnie spotykał się z przebywającym w Polsce papieżem Janem Pawłem II w Warszawie (1991), Wrocławiu (1997) i Drohiczynie (1999).
Jako przedstawiciel Kościoła w Polsce uczestniczył w Walnych Zgromadzeniach Światowej Federacji Luterańskiej oraz Światowej Rady Kościołów. Przez całe życie związany z tzw. ruchem społecznościowym w polskim ewangelicyzmie, którego jednym z czołowych prekursorów był ks. Karol Kulisz.
W marcu 2000 roku Synod wybrał go na pierwszego prezesa Diakonii Polskiej. Stanowisko to pełnił do 2005, kiedy to zastąpił go bp Ryszard Bogusz.
W 2001 otrzymał tytuł doktora honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.
Pozostawił syna ks. Piotra Szarka i córkę Ewę z rodzinami.
6 stycznia 1991 Synod Kościoła wybrał go zwierchnikiem Kościoła ewangelickiego w Polsce. 3 maja 1991 w kościele św. Trójcy w Warszawie został konsekrowany na biskupa Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce; zastąpił na tym urzędzie bpa Janusza Narzyńskiego.
W 1993 został wybrany na prezesa Polskiej Rady Ekumenicznej na pięcioletnią kadencję. W 1996 wybrano go ponownie na to stanowisko. Trzykrotnie spotykał się z przebywającym w Polsce papieżem Janem Pawłem II w Warszawie (1991), Wrocławiu (1997) i Drohiczynie (1999).
Jako przedstawiciel Kościoła w Polsce uczestniczył w Walnych Zgromadzeniach Światowej Federacji Luterańskiej oraz Światowej Rady Kościołów. Przez całe życie związany z tzw. ruchem społecznościowym w polskim ewangelicyzmie, którego jednym z czołowych prekursorów był ks. Karol Kulisz.
W marcu 2000 roku Synod wybrał go na pierwszego prezesa Diakonii Polskiej. Stanowisko to pełnił do 2005, kiedy to zastąpił go bp Ryszard Bogusz.
W 2001 otrzymał tytuł doktora honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.
Pozostawił syna ks. Piotra Szarka i córkę Ewę z rodzinami.
źródło: bik.luteranie.pl/
Brak komentarzy